รายละเอียดตำหนิพิมพ์ พระนางพญาพิมพ์อกนูนใหญ่
1. เกศเหมือนปลีกล้วย แต่ค่อนข้างจะสั้น (เฉพาะแม่พิมพ์นี้)
2. กระจังหน้าด้านขวาพระโก่งขึ้น
3. หน้าผากด้านขวาพระใต้กระจังยุบต่ำลงเมื่อเทียบกับด้านซ้ายพระ
หน้าผากด้านซ้ายพระช่วงริมจะมีเนื้อเชื่อมถึงกระจัง
4. หูด้านขวาพระทิ้งตรงปลายหูแตกเป็น 2 แฉก
หูด้านซ้ายพระช่วงปลายด้านล่างจะงอน
5. รักแร้ถึงหัวไหล่ข้างซ้ายพระมีเนื้อที่แคบ ส่วนด้านขวาพระมีเนื้อที่กว้างกว่า
6. ถ้ากดแม่พิมพ์ติดชัด และไม่เขยื้อน ปลายมือซ้ายแตกเป็น 2 แฉก
7. แขนซ้ายพระช่วงข้อศอกถึงหัวไหล่ ช่างแกะแม่พิมพ์ขนาดแขนเท่า ๆ กัน แต่จะ มีขนาดแขนเล็กกว่าข้างขวาพระ ซึ่งช่างจะแกะแม่พิมพ์ช่วงข้อศอกขวาพระเล็ก และค่อย ๆ ใหญ่ไปจนถึงหัวไหล่
8. มีเนื้อห้อยลงมาจากข้อศอกซ้ายพระ
9. ขาด้านในแกะแม่พิมพ์ต่ำมีจุดเว้าที่ขา 2 จุดตามลูกศรชี้ (เฉพาะแม่พิมพ์นี้)
ด้านหลัง
1. ขอบข้างของพระนางพญาทุกพิมพ์จะเป็นสันสูงขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อเทียบกับตรงกลางแผ่นหลัง ถ้าเป็นแม่พิมพ์ใหญ่คือเข่าโค้ง, เข่าตรง, อกนูนใหญ่ยิ่งจะเห็นได้ชัดเจน
2. ส่วนแผ่นหลังตรงกลาง และทั่วบริเวณแผ่นหลังจะมีรอยคล้ายลายมือเต็มทั่วแผ่นหลัง สันนิษฐานว่าเป็นลายมือคนกดแม่พิมพ์ เพียงแต่กดย้ำไปย้ำมาทับไปทับมา จึงมองเห็นลายมือไม่ชัดเจน
3. ส่วนรอยสูง ๆ ต่ำ ๆ บนแผ่นหลัง เกิดจากการหดตัวของดินที่อยู่รอบ ๆ เม็ดกรวด ส่วนเม็ดกรวดไม่หดตัวจึงเกิดพื้นผิวที่แตกต่างกัน ข้อนี้เป็นอีกหนึ่งข้อพิจารณา ความมีอายุของเนื้อพระและพื้นผิวของพระได้เป็นอย่างดี
1. ขอบข้างของพระนางพญาทุกพิมพ์จะเป็นสันสูงขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อเทียบกับตรงกลางแผ่นหลัง ถ้าเป็นแม่พิมพ์ใหญ่คือเข่าโค้ง, เข่าตรง, อกนูนใหญ่ยิ่งจะเห็นได้ชัดเจน
2. ส่วนแผ่นหลังตรงกลาง และทั่วบริเวณแผ่นหลังจะมีรอยคล้ายลายมือเต็มทั่วแผ่นหลัง สันนิษฐานว่าเป็นลายมือคนกดแม่พิมพ์ เพียงแต่กดย้ำไปย้ำมาทับไปทับมา จึงมองเห็นลายมือไม่ชัดเจน
3. ส่วนรอยสูง ๆ ต่ำ ๆ บนแผ่นหลัง เกิดจากการหดตัวของดินที่อยู่รอบ ๆ เม็ดกรวด ส่วนเม็ดกรวดไม่หดตัวจึงเกิดพื้นผิวที่แตกต่างกัน ข้อนี้เป็นอีกหนึ่งข้อพิจารณา ความมีอายุของเนื้อพระและพื้นผิวของพระได้เป็นอย่างดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น