การดูเก๊-แท้ พระนางพญา พิษณุโลก (พิมพ์อกนูนใหญ่)

มีคนถามว่า เราจะดูพระนางพญาพิษณุโลก เก๊-แท้ แบบ ง่ายๆ ได้อย่างไร

ผมเลยบังเอิญมีข้อมูลเปรียบเทียบที่ชัดเจน แบบง่ายๆ โดยมีหลักการ ดังนี้

พระนางพญาแท้ๆ จะเป็นเนื้อดิน ผสมว่าน ที่อาจจะแก่ดิน หรือแก่ว่านก็ได้

ต่างจากพระเก๊ ที่มักเป็นดินเผา แต่งผิว ทาน้ำมัน

บางทีก็เป็นเนื้อกาวอัด พลาสติกอัด ที่ดูง่ายๆมา���ขึ้นไปอีก เพราะไม่ใช่เนื้อดิน

ณ ที่นี้จึงขอเทียบพระที่ค่อนข้างดูยากหน่อย ที่เป็นดินเผา กับพระดินดิบ เนื้อสมดุล ไม่แก่ดิน ไม่แก่ว่าน ดังนี้

พระดินดิบ จะเห็นความมันฉ่ำของดินดิบ ความเหี่ยวของคราบน้ำว่านในร่อง ที่มักจะมีคราบน้ำหมากคลุม

มีเม็ดทรายไม่มากนัก ทุกเม็ดจะมน เหี่ยว และเม็ดที่นูนกว่าจะกร่อนมน

ด้านหลัง จะมีผิวดินเหี่ยวเป็นคลื่นใหญ่ๆ และคราบน้ำว่านเป็นคลื่นริ้วเล็กๆ บนผิวใต้คราบน้ำหมาก เม็ดทรายห่างๆ กร่อนมน มีแร่เม็ดมะขามประปราย เนื้อกร่อนฉ่ำน้อยกว่าคราบในร่อง

ด้านข้าง มีรอยครูดของเม็ดทราย ในร่องจะมีทั้งคราบน้ำหมาก คราบกรุ คราบน้ำปูนนวลๆในร่อง พร้อมคราบน้ำว่าน

แต่พระเก๊จะมีลักษณะตรงกันข้าม  ที่ชัดเจน คือ

นอกจากพิมพ์จะผิดแล้ว

เนื้อยังตึง มีรอยขีดข่วนแทนรอยเหี่ยว

ผิวที่นูนทาน้ำมัน

เม็ดทรายมากผิดปกติ ทุกเม็ดยังมีเหลี่ยมคม แม้บางองค์จะขัดแต่งมาบ้าง ก็มีรอยหินขัด แทนการกร่อนจากการใช้

ที่ผิดหลักของการกร่อนในทุกเรื่อง

ด้านหลังยิ่งดูง่าย ทั้งเม็ดทราย ความนวล และความเหี่ยว ที่ไม่มีเลย มีแต่รอยข่วนน่าเกลียดปรากฏทั่วไป

ทำให้เห็นผิวในแห้งๆของความเป็นดินเผาแต่งผิว

ดูง่ายๆเลยครับ

พระเนื้อกาวอัด พลาสติดอัด จะยิ่งดูง่ายกว่านี้ ที่คิดว่าหลายท่านคงทราบอยู่แล้ว หรือใครอยากทราบเพิ่มเติมก็โทรมาถามได้ครับ


http://www.gotoknow.org/posts/519082